Haar warme geluid kwam opborrelen via de frequenties van Open Source Radio en ze is sinds een paar jaar een van de dj’s die we het liefst zien in een Nijmeegse booth. Niet voor niets dat Kim Josefine het bal mag komen openen tijdens Drift Festival. We spraken het toptalent uit Venlo over haar eerste stappen en het vinden van je geluid. “Alles wat de afgelopen twee, drie jaar is gebeurd heeft me ontzettend veel positieve energie gegeven.”
“Ik denk dat ik als jonge Kim onbewust al best wel bezig was met muziek. Ik speel geen instrument, ik was meer met sport bezig, maar rond mijn twaalfde ging ik na schooltijd en in het weekend wel online op zoek naar muziek. Er was toen al een onbewuste voorliefde voor alles wat met disco te maken heeft. Funk, soul, mooie vocals, veel Amerikaanse artiesten. Alleen kon ik dat toen nog niet echt duiden. Zo is het een beetje begonnen. Niet veel later liet mijn vader voor het eerst zijn near-mint platencollectie zien, en dat vond ik indrukwekkend. Hij zat vol met alles van blues tot prog-rock, blue-eyed soul en vooral: Santana.”
“Toen ik twaalf jaar geleden door een vriend werd meegenomen naar het Vinylarchief, wilde ik zelf gaan collecten. En dat heeft uiteindelijk zo’n wending genomen dat ik er wekelijks te vinden was. Ook al was het een nogal prijzige hobby voor een student, haha. In het begin vielen mijn ogen vooral op de klassiekers die ik in mijn vroege tienerjaren luisterde. Die klinken heel warm. Er zit altijd een lekkere groove en een heel specifiek soort baslijn in waar ik van houd, en die grappig genoeg telkens terugkomen in mijn sets van nu.”
“Haha ja! Op een gegeven moment ken je die klassiekers wel en ben ik een wat onbekender spectrum gaan ontdekken. Dan heb je het over het soort funk en soul waar hier moeilijk aan te komen is – ook al is dat met represses op mooie labels als Athens Of The North en Melodies International wel een stuk makkelijker geworden. En Rush Hour brengt natuurlijk ook veel oude parels terug op vinyl. Ondertussen is het een droom van me om eens naar New York of Chicago te gaan, daar in obscure kelders verzeild te raken en hele dagen te diggen naar zeldzame platen die onbetaalbaar zijn.”
“De eerste keer draaien kwam in 2018, toen Sanja van Honey Honey me vroeg om te openen bij een editie van Some of Us in de Plak. Op dat moment bestond mijn dj-ervaring uit het zo nu en dan opzetten van een track op een huisfeest, maar ze zei: ‘We zien het wel, komt goed!’ Ik vond het stiekem heel interessant, en zo bevredigend dat ik in het begin van de coronatijd naast mijn baan als pedagogisch hulpverlener bij het Vinylarchief ben gaan werken om flexibeler en meer met muziek bezig te zijn. Toen ik daar door Guus Christian van Blauwdruk werd gevraagd of ik niet eens een liveset bij Open Source Radio wilde draaien, dacht ik: ho shit, nu moet ik ineens iets van mezelf laten horen.”
“In plaats van heel low key veilig in je eigen haven draaien naar een mooie gifgroene container en live in de lucht zijn, ja. Ik was aardig nerveus, maar toen ik dat achter de rug had dacht ik: dit is meer dan leuk, hier wil ik iets mee. Maar dan wel op een ongedwongen manier.”
“Die eerste paar keer met publiek, of ze nu zaten bij PAAK of dansten in de Plak, vond ik echt heel spannend. Tot buikpijn aan toe. Ik denk overigens dat dat iets goeds is, want het houdt je scherp en het betekent dat je ergens waarde aan hecht. Nu ik steeds meer voor publiek heb mogen staan is dat gelukkig wel afgenomen. Al moet ik eerlijk bekennen dat Drift openen bij een Rush Hour-hosting me wel heel veel doet, haha.”
“Ik zie dat veel grote festivals de laatste tijd harder en sneller programmeren. In dat hoekje vind je ontzettend veel toegewijde dj’s en soms hoor ik weleens iets wat ik echt vet vind, maar doorgaans is het niet echt aan mij besteed. Maar een dj als Carista is denk ik een mooi voorbeeld van iemand die een brug kan slaan tussen het warme, analoge geluid waar ik van houd en de digitale geluiden van nu. Ik vind het altijd mooi als je daar een mix in kunt vinden.”
“Ik ben daar sinds een tijdje wel bewuster mee bezig, ja. Als ik een lijn trek van die eerste Open Source-set tweeënhalf jaar geleden naar de set die ik daar twee weken geleden draaide, hoor je dat verschil wel. Met die laatste mix daar wilde ik echt een verhaallijn neerzetten en een diepgaandere laag uittesten. Dus niet alleen maar disco, maar ook alles wat ermee verweven is. Beginnend bij spiritual jazz langs Donald Byrd – die in de jaren vijftig bebop maakte, maar eind jaren zeventig vooruitstrevende disco met veel blazers pionierde – naar moderne house-uitlopers ervan, bijvoorbeeld Glenn Underground en Larry Heard. Toen ik vorige maand bij Boeket draaide tijdens een van hun laatste sessies bij Strandbar Stek, heb ik een hele set in dat housey spectrum gedraaid. En ik moet je eerlijk bekennen dat die hoek me steeds meer trekt.”
“Zonder te fangirlen: Rush Hour is altijd een grote favoriet geweest, Het feit dat je jezelf vijfentwintig jaar staande kan houden – óók in de tijd dat alles digitaal werd, de oplages en verkopen een stuk minder werden en vinyl zowat weg was – is natuurlijk super knap. Ik vind het bizar dat ik daar een klein stukje in mee mag doen. Als je me toen ik tien jaar geleden voor het eerst naar Drift ging had verteld dat ik het festival nu zou mogen openen, had ik je echt vierkant uitgelachen.”
“Ik heb het idee dat je hier alles behalve vijandigheid vindt. Het is hier echt net als een groot web van vrienden, liefhebbers en mensen die elkaar graag vooruit helpen. De komst van Open Source Radio en binnenkort de nieuwe club Trafo dragen daar aan bij, maar ook Drift, Diskodip, Subcultuur, PAAK, Marini Records en al die anderen – er is een sterke stroom waaruit telkens nieuwe dingen lijken te ontstaan. Van groot tot klein.”
“Zolang het ongedwongen blijft, en daar heb ik zelf natuurlijk ook invloed op, blijft het denk ik bevredigend om dit te doen. Natuurlijk heb ik wel stille dromen, maar ik heb niet zozeer de ambitie om er mijn hoofdinkomen mee te verdienen. Alles wat de afgelopen twee, drie jaar is gebeurd heeft me ontzettend veel positieve energie gegeven. De mensen die ik erdoor heb leren kennen, de kennis die me is overgedragen en alle dingen die ik heb geleerd zijn echt geweldig. Verder zou ik hier in Nijmegen weleens luistersessies willen organiseren. Daar zijn ze in Amsterdam en Rotterdam al een stuk verder mee, maar ik zie het helemaal zitten om hier overdag, op een mooi terras, in de zon, met grote Klipsch-speakers te luisteren naar goede muziek waar iets moois bij verteld wordt. Dat lijkt me echt geweldig.”
Wat Kim voor je in petto heeft tijdens Drift Festival? Ze heeft vast een paar platen voor je op een rij gezet.
Van een compacte platenzaak naar een wereldvermaard house-instituut: in een kwarteeuw heeft Rush Hour een reputatie opgebouwd waar je U tegen zegt. Het invloedrijke Amsterdamse platenparadijs van Antal komt tijdens Drift Festival zijn 25e verjaardag met ons vieren door de Dansbär-stage te kapen.
Voordat de lente écht losbarst op het NYMA-terrein, dompelen we je samen met Stichting Sinus een week lang onder in de wereld van elektronische muziek, clubcultuur en de kunst die eruit ontspringt.
Van een club-op-een-festival tot een technowaalhalla: de stages van Drift Festival hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid en geluid. Hieronder lees je wat je kunt verwachten van de zes unieke dansvloeren die je in juni gaan wegblazen.
Uw browser (Internet Explorer 11) is verouderd en wordt niet meer ondersteund. Hierdoor werkt deze website mogelijk niet juist. Installeer Google Chrome of update uw browser voor meer internetveiligheid en een beter weergave.